ارزیابی های عصب روانشناختی چیست؟

علم عصب روانشناختی به عنوان «علم کاربردی روابط مغز و رفتار» تعریف شده است (آکادمی ملی عصب روانشناختی، ۲۰۰۱). عصب روانشناسان به منظور ارزیابی، تشخیص و درمان بیماران دارای اختلالات عصبی، پزشکی، رشدی تحولی، شناختی و نظایر آن، باید درک، آگاهی و دانش عمیقی در حوزه های روانشناسی، فیزیولوژی و عصب شناسی داشته باشند. ارزیابی های عصب روانشناختی، رویکردهای سنجش و آزمایشی مبتنی بر عملکرد هستند که به منظور ارزیابی کارکردهای عصب شناختی، رفتاری و هیجانی طراحی شده اند. طیف وسیعی از کارکردهای شناختی نظیر حافظه، توجه، سرعت پردازش اطلاعات، توانایی استدلال، قضاوت، حل مساله، کارکردهای زبانی، مهارتهای زبانی و… در کنار کارکردهای رفتاری و هیجان، در جریان این ارزیابی ها مورد بررسی قرار می گیرند. عصب روانشناسان از این ارزیابی ها، علاوه بر بررسی آسیب های شناختی ناشی از بیماری های عصبی، آسیب مغز و نظایر آن (به منظور ارائه فرضیاتی در ارتباط با کارکرد دستگاه عصبی مرکزی بیماران)، به بررسی چگونگی تاثیر این عوامل بر محیط روانی- اجتماعی بیماران نیز می پردازند (دی آماتو و هارتلیج، ۲۰۰۹؛ تیتر و سمرد کلیکمن، ۲۰۰۷). از این منظر،  ارزیابی های عصب روانشناختی دارای اهداف گسترده ای بیش از آنچه که به عنوان کارکرد اصلی شان در امر تشخیص شناخته می شود، هستند.