نـــوروفیــدبــک چیــست؟

• یادگیری نیمه هشیار

یادگیری نیمه هشیار طی فرایندی اتفاق می‌افتد که مغز بوسیله آن، بصورت ناخودآگاه، شروع به بازشناسایی خویش روی مانیتور کامپیوتر کرده و سپس سعی میکند با ایجاد تغییرات مطلوب، میزان مناسب امواج را حفظ کند. به تدریج که این روند رخ می دهد فرد احساس می‌کند که دیگر برای تغییر امواج نیاز به تلاش مضاعفی ندارد به عبارت دیگر خود را جدا از فرآیند کنترل تصور می‌کند گویی اتفاقات به طور اتوماتیک در حال رخ دادن هستند.

یعنی او  فقط حس می‌کند که به سادگی مشغول تماشای صفحه و گوش دادن به اصوات است بی آنکه حس کند اتفاقی در مسیر عصبی او در حال رخ دادن است. این یادگیری در سطح نیمه هشیار اتفاق می‌افتد. به خاطر داشته باشید، گربه‌ها و سایر حیوانات هم می‌توانند یاد بگیرند که کارکرد مغزشان را تغییر دهند (وقتی پاداش‌های مناسبی دریافت کنند) ولی به صورت هشیار نمی‌دانند که چه کاری باید انجام دهند تا پاداش دریافت کنند. این یادگیری به مرور زمان و خارج از سطح آگاهی هشیار اتفاق می‌افتد.

• شکل‌گیری یک ارتباط هشیار بین احساسات و حالات مغزی

روش دوم یادگیری وقتی است که ارتباطی هشیار بین نشانه‌های هدف (برای مثال صداها و تصاویر راهنما) و احساس فرد پیدا می‌شود. به عنوان مثال، اکثر مردم نمی‌توانند بیان کنند افزایش آلفا چه احساسی دارد اما می‌توانند بگویند که چه زمانی این اتفاق می‌افتد. این فرایند یادگیری هشیارانه است و شامل ایجاد یک آگاهی از حسی در بدن است که پیش از آن نبوده است. در این روش، افراد قادر خواهند بود تا به صورت ارادی آنچه لازم است انجام دهند تا آن حس دوباره ایجاد شود. افراد می‌گویند که «این مانند همان حسی است که وقتی آلفای بیشتری تولید می‌کنم دارم».

• رشد انعطاف‌پذیری در مسیرهای عصبی

در نهایت، نوروفیدبک می‌تواند با تمرین دادن مسیر‌های عصبی منجر به ایجاد تغییر مطلوب شود. هر چه مغز بیشتر برای رسیدن به حالت بهینه تمرین کند، در پاسخ به نیازها منعطف‌تر می‌شود.