بازتوانی شناختی کامپیوتری؛ فرآیندی پرورشی است که طی آن فرد با انجام مکرر تمرینات شناختی، مهارت های اساسی شناختی خود را که مبنای بسیاری از فعالیت ­های روزانه چون یادگیری و … است، پرورش داده و تقویت می کند. از جمله این مهارت ها شناختی می توان به حافظه و یادگیری، دقت و تمرکز، عملکرد اجرایی، توانایی حل مسال، سرعت پردازش، هماهنگی ذهنی، یکپارچه سازی ذهنی و… اشاره نمود. این تمرینات را کامپیوتر به سرعت و با دقت ارائه می کند. نحوه­ ی ارائۀ این تمرینات به گونه ­ای است که مهارت­ های شناختی فرد به چالش کشیده شده و در اثر تمرینات مداوم و کسب موفقیت های پی در پی در طی این چالش ­ها ؛ مهارت­ های شناختی ارتقاء پیدا می کند.

به منظور بهره گیری هر چه بهتر از برنامه های بازتوانی شناختی لازم است ابتدا کارکردهای ذهنی و شناختی فرد مورد ارزیابی قرار گرفته تا نقاط ضعف و قوت فرد مشخص گردند. بر مبنای نتایج ارزیابی ها، برنامه ریزی آموزش شناختی برای فرد طرحریزی شده و به بهود عملکرد فرد کمک می شود. ارزیابی حافظه و یادگیری، دقت و تمرکز، عملکرد اجرایی و سایر مهارتهای شناختی فرد توسط آزمون ­های شناختی کامپیوتری، ارزیابی عملکرد تحصیلی، مشاهدات بالینی، عملکرد های روزانه و گزارش  های والدین و …، صورت می گیرد.

بازتوانی شناختی شامل ۴ مولفه می باشد:

• آموزش و تمرین نقاط ضعف و قوت شناختی؛ هدف از این مرحله افزایش آگاهی نسبت به ویژگی ها، توانمندی ها و ضعف ها می باشد.
• فرایند آموزش و تمرین: در این مرحله مهارت های شناختی آسیب دیده در اثر تمرین، مجددا بازسازی می گردند. در این مرحله تمرکز بر رفع مشکل می باشد.
• تمرین راهبردی؛ در این مرحله از راهبردهای محیطی، درونی و بیرونی به منظور تثبیت مهارت های کسب شده استفاده می گردد. تمرکز بر چیزی فراتر از حل مشکل است و فرد باید علاوه بر حل مساله، به دنبال ثبات مهارت های کسب شده با تمرین مداوم باشد.
• تمرین فعالیت ها عملی: در این مرحله فرد با تمرکز بر مهارت های شناختی که کسب نموده است، این مهارت های در فعالیتهای روزمره زندگی به صورت عملی تر تمرین می کند. در این مرحله فرد ارتقاء عملکرد را تجربه می کند؛ بدین معنا که فرد از حالت بهبود مهارتهای شناختی آسیب دیده در مرحله اول به ارتقاء کارکردها و مهارت های شناختی می رسد.