tDCS اثرات بلندمدت در تحریک پذیری قشری مغز ایجاد می کند. با استفاده از شیوه های مختلف مثل افزایش طول مدت تحریک، افزایش شدت تحریک و افزایش دفعات تحریک (افزایش تعداد جلسات) می توان ماندگاری اثرات tDCS را افزایش داد. همچنین، مداخلات شناختی یا حرکتی در طول تحریک مغزی نقش بسزایی در افزایش ماندگاری اثرات آن دارد. این اثرات ماندگار احتمالا به این علت روی می دهند که مداخلات خاص، نواحی مغزی درگیر را به طور طبیعی فعال می کنند و این فرایند به افزایش اثرگذاری بر رفتار منتهی می شود.
از طرفی، درمان همزمان (tDCS+ مداخلات حرکتی یا شناختی) که از دیگر مزایای tDCS محسوب می شود به
۱) صرفه جویی در زمان و کاهش مدت زمان حضور در کلینیک
۲) فرصت اثرگذاری مثبت بر عملکرد و تثبیت یادگیری منتهی می شود
